JAK ROZMAWIAC Z DZIECKIEM?
Wykorzystujemy naturalne okazje do rozmów. Codziennie życie tworzy cały szereg okazji do tego, by rozmawiać. Wspólny spacer, wycieczka, droga do przedszkola, wspólna zabawa, posiłek to także może być czas dany tobie i dziecku.
Planujemy czas na rozmowy. Nasze komunikowanie się z pociechą nie może jednak zakończyć się na sytuacjach okazjonalnych. Nawet, gdy przytłacza nas nadmiar pracy czy obowiązków domowych, należy codziennie znaleźć czas na rozmowę z dzieckiem.
Magia wieczoru. Kiedy nasz maluch po dniu obfitującym w moc wrażeń i zajęć ważnych dla niego znajdzie się w przytulnym łóżeczku, tworzą się najlepsze warunki do rozmowy. Warto wtedy uważnie słuchać tego, co chce nam powiedzieć dziecko.
Bądźmy czujni na potrzebę rozmowy. Dzieci niejednokrotnie dają znać dorosłym, że pragną być wysłuchane. Jeżeli nie mówią o tym wprost: „Mamo, tato chcę ci coś powiedzieć”, to pokazują nam to mimiką, gestami, układem ciała: „Posłuchaj mnie, proszę”. Słuchając dziecka, dajemy mu znać, że jest dla nas ważne to, co ono myśli i co przeżywa, to, o czym chce nam powiedzieć.
Słuchajmy aktywnie. Najlepszym wyrazem prawdziwego zainteresowania jest kontakt wzrokowy. Rozmawiając z dzieckiem, patrz mu w oczy. Gdy będzie chciało powiedzieć ci coś ważnego, a ty zamyślony nie skupisz swojej uwagi na nim, może nawet swoimi małymi dłońmi odwrócić twoją głowę, tak byś na nie spojrzał. Aby wzmocnić wartość rozmowy, warto pamiętać o kontakcie dotykowym. Dzieci lubią , gdy się je tuli, trzyma za rękę, bierze na kolana. Taki komfort psychiczny sprawia, że łatwiej jest im wyrazić swoje emocje, zarówno te pozytywne, jak i te negatywne, opowiadać o sprawach trudnych i ważnych.
Mówmy tak, by dziecko nas rozumiało. Prowadząc rozmowę z dzieckiem, trzeba wyrażać się w sposób poprawny gramatycznie, jasny, używając słownictwa adekwatnego do poziomu jego rozmowy, tak by mieć pewność, że nas rozumie. Zwłaszcza w rozmowie z małym dzieckiem należy unikać moralizowania, długich, nużących wypowiedzi. Jest niemal pewne, że pociecha szybko się wtedy znudzi, a swoje zainteresowanie skieruje się na inną czynność.
Rozmawiając, wyrażajmy swoje uczucia. Rozmowa to czas, który warto wykorzystać na wyrażenie dziecku za pomocą słów tego, co do niego czujemy, pokazanie mu, jak jest dla nas ważne. Nie bójmy się mówić: „kocham cię, słucham cię, lubię, gdy do mnie mówisz”.
W rozmowie szukajmy rozwiązania ważnych sytuacji wychowawczych. Warto wykorzystać czas rozmowy na poruszenie trapiących nas problemów. Na przykład z pomocą bohaterów ciekawych książeczek, bajek możemy omówić to, co dziecko przeżywa, z czym ma problem. Możemy mu przekazać wtedy właściwe wzory postępowania i powiedzieć, czego od niego oczekujemy.
(artykuł napisany na podstawie czasopisma „Doradca nauczyciela przedszkola”)
